Η Ιερή δωδεκάδα της Ψυχανάλυσης

1. Julia Kristeva – Μαύρος ΉλιοςΗ μελαγχολία ως σιωπηλή μορφή αγάπης.

   «Εκεί όπου δεν υπάρχει λέξη, λάμπει ο πόνος.»

2. Donald Winnicott – Το Παιδί, το Παίξιμο και η ΠραγματικότηταΗ επιστροφή στη ζωντάνια μέσα από την απλότητα του παιχνιδιού.

   Το παιχνίδι είναι η ρίζα της ύπαρξης.

3. Wilfred Bion – Learning from ExperienceΤο χάος δεν είναι εχθρός· είναι η μήτρα της σκέψης.

   Αν αντέξεις να μην ξέρεις, γεννιέται το νόημα.

4. André Green – Το Μητρικό ΝεκρόΗ απουσία που αναπνέει μέσα μας.

   Ό,τι δεν πέθανε, αλλά δεν ζει πια.

5. Thomas Ogden – Reverie and InterpretationΗ ψυχανάλυση ως κοινό όνειρο.

   Δύο ψυχές που κοιμούνται με τα μάτια ανοιχτά.

6. Christopher Bollas – The Shadow of the ObjectΤο ασυνείδητο σαν ήχος από παλιά αγάπη.

   Μας σκέφτονται τα αντικείμενα που αγαπήσαμε.

7. Jean Laplanche – Νέα Θεμελίωση της ΨυχανάλυσηςΟ Άλλος που έβαλε μέσα μας τη φωνή.

   Δεν είμαστε μόνοι ούτε μέσα μας.

8. Jacques Lacan – Σεμινάριο XI: Οι Τέσσερις Θεμελιώδεις Έννοιες της ΨυχανάλυσηςΗ επιθυμία ως τρόπος να μην πεθάνεις.

   Το βλέμμα είναι πάντα από την άλλη πλευρά.

9. Francoise Dolto – Η αιτιότητα των επιθυμιώνΤο παιδί που ήμασταν ακόμη μιλά — αν το ακούσεις, σώζεσαι.

   Η ψυχή δεν ξεχνά ποτέ το σώμα.

10. Marion Milner – A Life of One’s OwnΜια γυναίκα ψάχνει τον εαυτό της έξω από κάθε θεωρία.

    Η ελευθερία αρχίζει εκεί όπου το βλέμμα στρέφεται μέσα.

11. Freud – Πέραν της Αρχής της ΗδονήςΗ σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία και την επανάληψη του πόνου.

    Ζούμε, για να δοκιμάσουμε ξανά αυτό που δεν αντέχουμε.

12. Antonino Ferro – The Analytic Field and its TransformationsΗ ψυχανάλυση ως χώρος αφήγησης, όπου το τραύμα μεταμορφώνεται σε ιστορία.

    Να λες το ανείπωτο σαν να το ονειρεύεσαι.